نظام سرمایه‌داری؛ قدرتمندترین قرص ضدبارداری جهان

 

نبود سیاست‌های دوست‌دار خانواده در آمریکا، نابرابری جنسیتی در کرۀ جنوبی و آمار چشمگیر بیکاری جوانان در اروپای جنوبی از جملۀ دلایل کم شدن باروری است .این موضوع به نگرانی‌ دربارۀ سرمایۀ عمومی و ثبات نیروی کار دامن زده اما موضوع مهم‌تری هم درمیان است، کشورها و افراد زیادی به نظام سرمایه‌داری و فضای اجتماعی که در آن هفته‌های کاری‌ طولانی‌تر و دستمزدهای کمتری دارد، آلوده شدند.

 
نظام سرمایه‌داری چکاری انجام می‌دهد؟

در این نظام خانواده‌ها مجبورند بیش از گذشته به فرزندهایشان رسیدگی کنند. آموزش‌ بچه‌ها در این دوران پر‌هزینه‌تر خواهد بود و همین موضوع برای افرادی که در آستانۀ والد ‌شدنند اضطراب آور است. آنها دغدغه این را دارند که چه زندگی‌ مرفهی را می‌توانند برای فرزندانشان فراهم کنند؟!

تخریب محیط زیست

تفکر دیگر این است که شرایط نامساعد اجتماعی و اقتصادی به همراه زوال محیط‌زیست‌ انگیزۀ کمتری برای فرزند‌آوری باقی میگذارد  و به باور آنها یا زمین درحال نابودی است  و یا این مواد شیمیایی و آلاینده‌ها به بدن‌ نفوذ و سیستم‌های غدد درون‌ریز رو مختل میکنند

مسئولیت سنگین!

افرادی که هنوز فرزندی ندارند، والد بودن را مسئولیتی ناخوشایند تلقی می‌کنند. آنها نه می‌توانند تصور کنند فرزند‌‌داشتن چقدر اولویت‌هایشان را تغییر میدهد و نه می‌توانند لذتی را که فرزند با خودش به همراه دارد را  درک کنند.

چه کاری باید کرد؟

قدم اول این است که فرد‌گرایی را که نتیجه سرمایه‌داری است و به آن تاکید میشود را کنار بگذاریم. درک کنیم که بهم وابسته‌ایم و این ارتباط بین ما و جهان طبیعی و دیگران، وابستگی مقابل‌مان را تایید میکند.

 باروری هم  تأیید نهایی وابستگی متقابل است، ما برای اینکه وجود پیدا کنیم، حداقل به دو فرد دیگر نیازمندیم. در واقع ما در شکم مادرمان رشد می‌کنیم،  با کمک پزشکان یا مراقبان به دنیا می‌آییم؛ در محیط‌ها و جوامعی بزرگ می‌شویم که سلامت، امنیت و ارزش‌هایمان را شکل می‌دهند؛ بنابراین، باید وابستگی متقابل را به رسمیت بشناسیم و قاطعانه تصمیم بگیریم آن را تقویت کنیم. اما چیزی که منطق سرمایه‌داری از ما می‌خواد انکار کردن این حقیقت است.

.